Yvonne Lichtveld (75) over werkplezier, positiviteit en de kracht van NT2-onderwijs

Sommige mensen brengen licht in het lokaal zodra ze binnenkomen. Yvonne Lichtveld is zo iemand. Ze is 75 jaar, staat nog steeds één dag per week voor de klas en doet dat met zoveel energie en plezier, dat ze het iedereen zou aanraden. We spreken haar over haar werk als NT2-docent via Bisbee Flexonderwijs / Het Onderwijshuis, haar levenspad, én haar motivatie om ook op latere leeftijd actief te blijven in het onderwijs. 

Van beleidswerk naar de klas 

Tot 2008 werkte Yvonne in verschillende functies binnen de overheid, vooral gericht op personeelszaken en doelgroepenbeleid. Een verdrietige gebeurtenis – het overlijden van haar dochter in 2006 – zorgde voor een drastische wending. “Een vriendin raadde me aan om iets te gaan doen om mijn gedachten te verzetten. Zo ben ik begonnen met de NT2-opleiding. En daar ben ik in blijven hangen.” 

Na haar opleiding ging ze aan de slag bij verschillende scholen. In 2017 kwam ze via Bisbee in dienst en inmiddels werkt ze alweer twee jaar voor Bisbee, na een korte onderbreking vanwege mantelzorg. “Ik heb er bewust voor gekozen om het werk weer op te pakken. Eén dag in de week is voor mij perfect. Ik haal er energie uit.” 

Vrijheid én verbinding in het invalwerk 

Yvonne werkt via Bisbee in de NT2-invalpool, vaak op vaste dagdelen. Die flexibiliteit spreekt haar aan: “Ik ben dol op mijn vrijheid. Het mooie aan invalwerk is dat je altijd zelf mag bepalen of je beschikbaar bent. Niet dat ik vaak nee zeg, hoor – maar het idee dat ik de regie heb, is heel prettig.” 

Ze staat bekend om haar inzet én haar lage ziekteverzuim. “Ik voel me verantwoordelijk, ook als invaller. En ik vind het werk gewoon ontzettend leuk. Ik kom altijd vrolijk binnen, zelfs als ik hoofdpijn heb.” 

De kracht van overdracht met humor 

Voor Yvonne draait het lesgeven aan nieuwkomers om meer dan taal. “Ik hou van het lerende aspect, van overdracht. En niet alleen wat in de boeken staat. Er is zoveel daarbuiten dat je kunt meegeven.” 

Zelf heeft ze Surinaamse roots. “Ik weet hoe het is om in een andere cultuur te komen, al was mijn situatie anders. Mijn opvoeding was heel Nederlands. Maar ik begrijp de cultuurschok. En dat helpt in mijn contact met cursisten.” 

Yvonne ziet het als haar verantwoordelijkheid om meer over de Nederlandse samenleving te delen: “Ik vertel ze over politiek, over emancipatie, over hoe ze voor zichzelf kunnen opkomen. En dat doe ik met humor. Vrouwen zijn gelijkwaardig aan mannen, dat breng ik met een glimlach. Mijn leeftijd helpt daarin: ik ben als een moeder of oma voor ze. Dan is er automatisch respect.” 

Onderwijsroute én opvoeding 

Een bijzonder aspect van haar werk vindt ze het lesgeven op de onderwijsroute (inburgeringsplichtigen tot 30 jaar), waar taal en maatschappelijke ontwikkeling samenkomen. “Je bent deels ook bezig met opvoeding. Hoe stel je je op bij een sollicitatie? Wat trek je aan? Hoe spreek je iemand aan? Dat zijn basics die ze soms nog moeten leren. En dat neem je mee in de les.”  

“Je krijgt er kwaliteit van leven voor terug” 

Op de vraag wat het werken haar zelf oplevert, hoeft Yvonne niet lang na te denken. “Het verhoogt de kwaliteit van leven. Ik sta positiever in het leven, ik doe iets wat ik leuk vind. Je hersenen blijven actief, je hebt sociale contacten, je maakt een verschil. Het werk geeft me echt voldoening.” 

Ze gelooft sterk in de kracht van positiviteit. “Als je een fijne sfeer op het werk wilt, moet je dat zelf uitdragen. Complimenten geven, écht lieve dingen zeggen; dat werkt. We doen dat nog te weinig in Nederland.” 

Verhalen die bijblijven 

In de loop der jaren zijn er veel cursisten die indruk op haar hebben gemaakt. Zoals de chirurg uit Irak die alles verloor en door Yvonne’s hulp weer in contact kwam met vakgenoten in Nederland. “Ik heb een brief voor hem geschreven. Daardoor kwam hij in contact met een vereniging van specialisten. Hij bloeide helemaal op. Dat ik daaraan mocht bijdragen, was heel bijzonder.” 

Soms zijn de verhalen ook zwaar. “Een vrouw uit Afghanistan barstte in tranen uit toen ik vroeg wat ze graag zou willen doen. Haar zoon en schoonvader waren overleden in haar armen. Ze kon niet meer positief zijn. Dan probeer je er voor iemand te zijn, zonder te veel op de voorgrond te treden. Je bent geen psycholoog, maar je voelt dat je iets moet doen.” 

Haar 75e verjaardag werd groots gevierd door de cursisten op het Koning Willem I College. “Zelfgebakken taarten, cadeaus… dat vergeet ik nooit meer. Door het invalwerk zie ik sommige cursisten later ook nog terug. Dat is mooi.” 

Tips voor collega’s (én leeftijdsgenoten) 

Voor onderwijsprofessionals die twijfelen over NT2 of invalwerk heeft ze een helder advies: “Doe het! Ga er met een positieve insteek in. Wees jezelf, gebruik humor, en wees oprecht geïnteresseerd. Het werkt.” 

En tegen leeftijdsgenoten die denken aan stoppen: “Niet doen! Je houdt je hersenen aan de gang, je ontmoet mensen, je blijft groeien. En het is flexibel. Jij bepaalt wat je doet. Ik zeg altijd: als je vindt dat je niks te doen hebt, moet je daar zelf iets aan veranderen. Ga zingen, ga schilderen, ga lesgeven!” 

Ook aan de slag als NT2-docent?

Yvonne laat zien dat lesgeven op latere leeftijd niet alleen mogelijk is, maar ook verrijkend. Ben je gepensioneerd en wil je jouw ervaring en levenswijsheid inzetten voor nieuwkomers? Of denk je na over een overstap naar NT2-onderwijs? 

Bij Bisbee Flexonderwijs / Het Onderwijshuis helpen we je graag verder. Flexibel, betrokken en persoonlijk. Neem contact met ons op, we denken met je mee.